Sny są naprawdę pożyteczne i wspaniałe. Jako fantazja, absurd, sensualność i meandryczność - dają nam inspiracje, wzbogacają życie wewnętrzne i pozostawiają po sobie miły wydźwięk na cały dzień.
Niczym urocze wspomnienie doświadczenia przeżytego naprawdę.
Jak
śnią dzieci
autor: Paulina Gryc
Treść i jakość snów uzależniona jest od poziomu rozwoju poznawczego dziecka i sposobu postrzegania rzeczywistości. Zatem potrafi ono śnić w taki sposób, w jaki potrafi myśleć.
Sny są naprawdę pożyteczne i wspaniałe. Jako fantazja, absurd, sensualność i meandryczność
- dają nam inspiracje, wzbogacają życie wewnętrzne i pozostawiają po sobie miły wydźwięk na cały dzień. Niczym urocze wspomnienie doświadczenia przeżytego naprawdę.
O czym
i jak śnią dzieci
Jakie to miłe, że wszystkie dzieci śnią.
Z uwagi na ich wiek, postrzeganie snu jest wielowymiarowe.
Dwulatki i młodsze dzieci nie są raczej świadome swego śnienia. Nieco starsze zaczynają odkrywać,
że jest jakaś inna perspektywa, poziom, coś innego od tego, co się dzieje w rzeczywistości.
Ale już pięciolatki posiadają coraz większą umiejętność rozumienia świata snów.
Śnienie staje się dla nich czymś subiektywnym, świadomą fantazją, przyjęciem irracjonalizmu.
Potrafią też umiejętnie oddzielać sen od rzeczywistości.
Dziecięcy świat snów to typowy przenikający się ze światem tego, co dzieje się w życiu dziecka.
Zatem śni ono o wydarzeniach za dnia, o obrazach opowiadanych mu bajek, o marzeniach,
które imaginuje. Staje się tam świadomym uczestnikiem. W jego snach jest oczywiście fantazja,
sprzeczność, emocje, kolory i dźwięki.
Ale intrygującym jest fakt, że treść i jakość tych snów uzależniona jest od poziomu rozwoju poznawczego dziecka i sposobu postrzegania rzeczywistości.
Zatem potrafi śnić w taki sposób, w jaki potrafi myśleć.
Dlaczego
sny są ważne
Wielkim dobrodziejstwem byłoby stopniowe wprowadzanie do świadomości
małego jeszcze dziecka faktu istnienia snów.
Istnienie oddzielnego wymiaru – dostępu do magicznego świata.
Nauczenie umiejętności oddzielania świata rzeczywistego od tego, w którym śnimy i do którego czasami wchodzimy. Świadomość emocji pojawiających się we śnie; emocji, które możemy analizować na jawie.
Posiadanie nad tym władzy dawałoby możliwość dystansu, zabawy snem.
Wyobraźnia dziecięca już na początku dzięki temu mogłaby swobodnie kreować samoświadomość
i percepcję rzeczywistości.
Mózg upaja się emocjami wynikającymi także z naszych snów. Pozostają więc w nas wspomnienia,
ślady, obrazy, a nawet zapachy, co nas wzbogaca i w jakiś sposób naznacza. To samo dzieje się podczas wizualizowania, którego możemy doświadczać dowolnie, bez ograniczeń. Co za potężna moc!
Wątki snów w literaturze dziecięcej stanowią ważny aspekt dla rozwoju wyobraźni dzieci.
Rozmawiajmy z dziećmi o snach, opowiadajmy o tym, co nam się śniło i jakie mieliśmy wtedy w sobie emocje. Połóżmy nacisk na niedorzeczność, groteskę, aby zaznaczyć, że sny,
jak marzenia, są wolnością i nie mają ograniczeń.