Oczywiste jest, że małe dzieci o wiele bardziej swobodnie będą czuły się w tego typu technice tworzenia, ze względu na swoją spontaniczność i brak tendencji, by malować realistycznie i coś konkretnego.

One za natury malują spontanicznie, bo w ten sposób czerpią największą radość.      

Odkrywanie kolorów i ich pochodnych techniką Helen Frankenthaler może być dla dzieci

doskonałym wprowadzeniem do nauki o sztukach wizualnych.

Dzięki takim doświadczeniom odkrywamy, że barwy mogą wyglądać inaczej niż zwykle.

Ponadto, nieużywanie pędzli sprawi, że dzieci staną się wrażliwsze na właściwości

i reakcje farby. Zamiast nudnego odwzorowywania czegoś, każdy uzyska coś nieoczekiwanego,

bawiąc się kolorem, tworząc pochodne wielobarwne pryzmaty

jak w magicznym laboratorium! Wszystko to wiąże się z małymi dziecięcymi zachwytami piękna,

które są z kolei wstępem do kontemplowania sztuk wizualnych, odczuwaniem emocji

podczas oglądania obrazków color field painting.      

Warto też, by dzieci wiedziały, z twórczością jakich artystów mają akurat do czynienia,

bo poznają jego postrzeganie rzeczywistości i motywy artystyczne, które odczuwał tworząc.

Budzi to w nich empatię i uczy relatywizmu w sztuce.      

Helen nie chciała być nudna i malować jak wszyscy. Odkrywanie tego, jak kolory mieszają się ze sobą,

jak reagują i jak wyglądają z innymi kolorami, jest wymarzoną lekcją na temat teorii koloru.

Nie ma nic bardziej pociągającego podczas tworzenia tak genialnych rzeczy!