Nieregularnie zestawione ze sobą cienkie paski na obrazie amerykańskiego artysty Roberta Kelley'a zdają się wibrować i falować.
Źródło: 1stdibs.com
sztuka
optyczna
Sztuka optyczna (op-art) to twórczość mająca oddziaływać bardziej na zmysł wzroku, niż emocje.
Artyści tworzący w nurcie optical art, za pomocą odpowiednio dobranych kształtów i konstelacji kolorów, sprawiają, że ich prace - będące zazwyczaj płaskimi powierzchniami
- dają wrażenie ruchu i trójwymiarowości.
Abstrakcyjne kombinacje i zestawienia barw - kontrastowe, bardzo przeciwstawne oraz ich stopniowanie;
od bladości po intensywność, od pasteli po mocne odcienie i fosforyzujące neony - powodują,
że obiekty zdają się falować, błyszczeć, wibrować i przesuwać.
Dzieci kochają sztukę optyczną. Dlaczego? Chodzi o jaskrawość, kontrasty, ruch i poczucie obcowania
z czymś magicznym! Wpatrywanie się w tego typu obrazy także usprawnia mózg, pobudza wyobraźnię,
ćwiczy zmysły i uczy mechanizmów, jakie łączy wzrok i umysł.
Bridget Riley (ur. 1931), angielska malarka
i przedstawicielka ruchu op-art.
Źródło: https://hyperallergic.com/
Bridget Riley - Fission, 1963.
Źródło: moma.org
warsztaty
Na zajęciach z op-art bawimy się głównie iluzją.
Robimy trójwymiarowe kolaże i przestrzenne instalacje.
Bawimy się zależnością pomiędzy czernią i bielą - dwoma silnie kontrastującymi kolorami;
tworzymy geometryczne czarno-białe ilustracje, na których są iluzoryczne efekty: dynamiczne
i fakturalne - uwypuklenia, wklęsłości, optyczne przemieszczenia, falowanie i wibrowanie.
Robimy spontaniczne obrazki optyczne w rwanego papieru w dwóch kontrastujących ze sobą kolorach.
Inspirujemy się ruchem hard - edge painting, czyli twórczością charakteryzującą się ostrymi kontrastowymi konturami przechodzącymi pomiędzy kolorowymi plamami, w jednej lub kontrastowej tonacji.
A więc dobieramy barwy tak, by oddziaływały na siebie - robimy płynne harmonijne przejścia koloru
w kolor lub zaostrzamy przejścia ostrym kontrastem barwy. Uczymy się przy tym strategii
używania całej palety barw, by nasze prace migotały, połyskiwały i świeciły jak neony.
Trochę jak czarodziejskie sztuki magiczne!
Inspirujemy się twórczością ruchu neo concrete movement, opartego na współczesnych teoriach cybernetyki
i eksperymentów optycznych, traktującego obrazową powierzchnię jako trójwymiarową przestrzeń architektoniczną.
Wycinamy ilustracje w regularne mozaikowe części, po czym składamy wszystkie elementy z powrotem,
robiąc celowo małe przesunięcia i przemieszczenia, które dają efekt kalejdoskopu i sztuki optycznej.
Używamy ołówków, pędzelków, cienkopisów i flamastrów różnej grubości w kolorach pastelowych,
nasyconych i neonowych. Błyszczących papierów odbijających światło, cekinów, taśm,
trójwymiarowych szkieł i lup.
inspiracje
Stanisław Zamecznik, Matthew Pitts, Jan van der Ploeg, Dusa Jesih, Herve Tullet, Milan Dobeš, Pablo Picasso, Tyler Spangler, El Lissitzky,
Victor Vasarely, Jean Faucheur, Henryk Stażewski, Hermann Grid, Richard Anuszkiewicz, Wojciech Fangor, Bridget Riley, Roy Lichtenstein,
Frank Stella, Kenneth Noland, Benjamin Meeson, Andrew Kalkov, Matthew Pitts, Yvonne Robert, Paul Kremer, Ryszard Winiarski,
Daniele Buetti, Edna Adrade, Franco Grignani, Oskar Hansen, Sonia Delaunay, Ivan Serpa, Zdenek Hojsak, Luiz Sacilotto, Anni Albers,
Gary Andrew Clarke, Elise Djo - Bourgeois, Lyubov Popova, Verner Panton, Julio le Parc, Kenneth Noland, Lygia Clark, Josef Albers,
Piet Mondrian, Ellsworth Kelly, Sol LeWitt, Edwin Mieczkowski, Karine Unal Merle, Darel Carey, Jim Lambie, Manuela Grignani,
Chris Daniels, Sam Smyth, Laura Lopez Balza, Lygia Pape, Władimir Akulinin, Maurits Cornelis Escher, Martha Boto, Julije Knifer, Wiaczesław Kolejczuk, Lev Nussberg, Ivan Picelj, Ludmiła Popiel, Zdeněk Sýkora, Henryk Berlewi, Akiyoshi Kitaoka, Carmen Herrera,
Alvin Lustig, Sandy Skoglund, Józef Hałas, Oskar Schlemmer, Alexander Calder, Barry McGee, Jarosław Fliciński.