Zdjęcie z - pełnej kolorów i kształtów - psychodelicznej wystawy "Święte Nic" krakowskiego malarza Juliana Ziółkowskiego,
która odbyła się w Centrum Sztuki Współczesnej - Zamek Ujazdowski.
myślenie magiczne
i animistyczne
Myślenie magiczne to przekonanie o tym, że mamy wpływ na bieg rzeczywistości.
Bo czyż nie jest pięknie fantazjować o tym, że to my ściągnęliśmy myślami deszcz,
a za sprawą spożywania różowej waty cukrowej jesteśmy szczęśliwsi?
Kadr z filmu „Neco z Alenky” (1988) w reżyserii Jana Švankmajera;
adaptacja "Alicji w Krainie Czarów" Lewisa Carrolla.
Myślenie magiczne jest więc czymś na kształt czarów, dodawania sobie skrzydeł i wiary w to,
że możemy więcej, niż myślimy.
Natomiast myślenie animistyczne zakłada wiarę w to, iż przedmioty nieożywione posiadają świadomość,
mogą mówić, poruszać się i w mniemaniu dziecka robić wszystko to, co ono.
Oba te zjawiska są naturalnym aspektem percepcji dziecka, przedsymbolicznym stadium myślenia
i rozumowania rzeczywistości, występującym tylko w pierwszych latach życia.
Dziecko wierzy wtedy w cuda, lgnie do abstrakcyjnych wizji i zdarzeń,
o których np. czytamy mu w baśniach.
To bardzo ważny moment w życiu, bo zaspokaja naturalną potrzebę fantazjowania, poczucia magii,
cudowności, a także karmi wewnętrzny świat i krystalizuje osobowość, która tworzy się właśnie wtedy. Wymyślanie swoistego świata, stworzonego z własnych obrazów, dźwięków i emocji,
zaspokaja jego potrzeby emocjonalne.
warsztaty
Na zajęciach wspieramy te zjawiska, wierząc razem z dzieckiem w to, co ono;
próbujemy zrozumieć postrzeganie rzeczywistości, przypisane natenczas jemu.
Na zajęciach czytamy książki przepełnione surrealizmem i magicznymi historiami,
opowiadamy sobie historie z czarodziejskimi wątkami.
Tworzymy kolaże z bajkowymi fabułami i antropomorficznymi postaciami.
Wymyślamy historie o wróżkach, elfach, syrenach, krasnoludkach, latających dywanach,
podziemnych królestwach zwierząt i o lusterkach, w których odbijają się nasze sny.
Mieszamy jawę ze snem i sen z fantazją. Wierzymy w małe przejścia - drzwiczki, za którymi są inne wymiary; bawimy się, że wchodzimy do lustra, za taflą którego jest jakiś magiczny świat. Marzymy,
by lewitować w bańkach mydlanych.
Naklejamy na twarz magiczne piegi szczęścia i robimy z brokatu gwiezdny pył.
inspiracje
„Cudowne i pożyteczne. O znaczeniach i wartościach baśni" - Bettelheim, „Alicja w Krainie Czarów” i „Po drugiej stronie lustra” - Lewis Carroll, „Czarnoksiężnik z Krainy Oz” - L. Frank Baum, „Akademia Pana Kleksa” - Jan Brzechwa,
„Piotruś Pan” - James Matthew Barrie, Baśnie - Jan Christian Andersen, „O krasnoludkach i sierotce Marysi” - Maria Konopnicka, „Karolcia” - Maria Krüger, „Zajączek z rozbitego lusterka” - Helena Bechlerowa, „Blaszany bębenek” -Günter Grass, Bruno Schulz, Jan Švankmajer,
Astrid Lindgren, „Wigilijny sen” - Karel Zeman, „Fanny i Aleksander” -Ingmar Bergman,
„Czerwony balonik” - Albert Lamorisse, „Miranda” - Ken Annakin,” Mr. Peabody and the Mermaid” - Irving Pichel, Leticia Jiménez,
Mariano Peccinetti, Segundo de Chomón, Georges Méliès, "Kubuś Puchatek" - Alan Alexander Milne, Dušan Kállay, Sabine Remy.