Na zajęciach marzymy i fantazjujemy bez granic.
Marzymy z zamkniętymi oczami, w myślach i opowiadamy sobie nawzajem to, co co sobie wyobrażamy.
Oglądamy marzycielskie obrazki, trójwymiarowe fotografie o podwójnym negatywie

i te o nietypowych odrealnionych kolorach.
Rozmawiamy o snach, czytamy literaturę oniryczną, w której przedstawiona rzeczywistość kreowana

jest na podobieństwo marzeń sennych. Opowiadamy o snach w aspekcie uczuć, kolorów,

dźwięków i zapachów.
Poznajemy znaczenie groteski, abstrakcji i świadomość dwóch oddzielnych wymiarów

- świata rzeczywistego i świata snów - bawimy się nimi, przeplatamy je ze sobą, np. na jawie malujemy

wizje senne lub bawimy się w to, co nam się śniło ostatniej nocy.

Jeśli faktem jest, że dziecko śni w taki sposób, jak poznaje i widzi świat,

to dając mu bodźce o różnorodnej estetyce, sprawimy, że jego sny będą bogatsze.

Wpatrujemy się w surrealistyczne kolaże i fantazjujemy sobie, że jesteśmy częścią tej scenerii,

czyli np. lewitujemy w kosmosie, bawimy się z wróżkami, siedzimy na tęczy

lub jesteśmy antropomorficzną postacią.

Czytamy fragmenty literatury, w których są opisy surrealistycznych wizji i zdarzeń.

Jedną z lektur jest „Alicja w Krainie Czarów” Lewisa Carrolla, gdzie jest mnóstwo opisów przeobrażeń wywołujących u czytelnika doznania współodczuwania. Są to, na przykład, wizje zmniejszania się

i powiększania Alicji po wypiciu magicznego płynu lub opis przejścia na drugą stronę lustra.

Wchodzimy wyobraźnią w rolę Alicji i zastanawiamy się, jakie wtedy mogła mieć wrażenia.

Oglądamy świat - dosłownie - przez różowe okulary, które zrobimy z kolorowych plexi.

Używamy też do tego kolorowych szkiełek, folii i mieszamy kolory.

Co się stanie, jeśli jednym okiem zobaczymy świat na różowo, a drugim na niebiesko?